Woensdag 29 Mei 2019

Die liggaam

Hierdie is deel van die reeks studie oor DIE MENS.
In hierdie pos wil ons spesifiek kyk na "die LIGGAAM" vd mens
- hetsy letterlik (uiterlike mens) of figuurlik (innerlike mens).

Op dieselfde wyse word die "gees" en "siel" op ander poste behandel in hierdie reeks oor "die mens":
Vir 'n studie oor "die gees", gaan na: https://warechristene.blogspot.com/2020/05/asem-gees-lig-gees-vd-mens.html
_________________________________________________________________________________
Ons gaan nie net kyk na wat "liggaam" LETTERLIK (liggaam vd uiterlike mens)(bv. "letterlike" VLEES; FAMILIE; WERKE; VOEDSEL; VLEIS; DIE SELF; KLERE; NAAKTHEID ens.) bedoel nie, maar ook na wat dit FIGUURLIK bedoel (liggaam vd innerlike mens)(m.a.w., waarna dit figuurlik verwys - figuurlik vlees, figuurlik familie, figuurlik werke ens.). Die mens bestaan wel uit liggaam, siel en gees, maar is TWEELEDIG van aard; d.w.s., nie net liggaam siel en gees LETTERLIK (die uiterlike mens) nie, maar ook FIGUURLIK (die innerlike mens). Wanneer die mens doodgaan (verwysend na wanneer die uiterlike mens sterwe) is hy bv. steeds instaat om te sien, voel, praat ens. (innerlike mens). 'n Goeie vb. hiervan is die gelykenis vd ryk man en Lasarus in Luk. 16:20-31 waarin beide gesterwe het...;  tog leer ons uit hierdie gelykenis dat Lasarus "deur die engele weggedra is na die boesem van Abraham" (m.a.w. het 'n liggaam - vd innerlike mens), en die ryk man kon "sien" en "praat" en was terloops in smarte (hy kon m.a.w. ook "voel" ens.)...


"Liggaam" verwys m.a.w. wel letterlik na vlees, familie, vleis, bene en dit verwant aan die liggaam bv. letterlik werke, kos en water, klere ens., maar "liggaam" het ook 'n figuurlike betekenis (vd innerlike mens) en daar moet dan ook onderskei word tussen die "natuurlike mens" en die "geestelike mens", want die innerlike vd natuurlike mens lyk anders as die innerlike vd geestelike mens.  Bv., in die geval van "familie" verwys "kinders van Adam" na die wat gebore is uit die vlees (m.a.w. die "natuurlike mens"), maar die "kind van God" vewys na die wat gebore is uit Gees (nl. die "geestelike mens"). Selfs dit "verwant" aan die LIGGAAM het ook 'n figuurlike betekenis, bv. "voedsel" verwys nie net na letterlike kos en water nie, maar verwys ook na die woorde van God, na Jesus Christus, en die Gees van God. Net soos die uiterlike mens kos en water nodig het om aan die lewe te bly, net so het die innerlike mens (die regte soort) kos en water nodig. En net soos die LIGGAAM vd uiterlike mens nie kan lewe sonder die lig / ASEM wat God gee nie (en dus sterwe wanneer iemand die laaste asem uitblaas), net so kan die innerlike mens nie lewe sonder die asem vd Heilige Gees nie. En net soos die uiterlike mens klere nodig het, nodig om te bad en liggaamlike oefening, net so het die innerlike mens klere nodig om sy naaktheid te bedek, nodig om gewas te word wanneer vuil, en nodig om hom te oefen (in die godsaligheid). En net soos die uiterlike mens in vlees en been of vlees en bloed deel is van 'n spesifieke familie, net so met die innerlike mens...

Die woord "liggaam" is die Hebr. woord/e: 
- baw-sawr' (LIGGAAM, VLEES, MENSDOM, DIE SELF, VEL, NAAKTHEID)(Eks. 30:32; Lev. 14:9; 15:7,13,16 ens.);
- beh'-ten (buik, liggaam, "skoot")(Deut. 28:53; 30:9 ens.) - WAT GEBRUIIK WORD vd VRUG VD LIGGAAM - "nageslag";
- may-aw' (wat in KJV vertaal word as "bowels")(MAAG, INGEWANDE, HART, BAARMOEDER)(Gen. 15:4; 25:23...) - maar hierdie woord word liewer onder die studie van "siel behandel, want alhoewel die AOV dit somtyds as "liggaam" vertaal, sien ons hier dat dit eerder verwys na ander organe...  

en die Griekse woord/e:
- so'-mah (LIGGAAM in geheel, LIGGAAMLIK, SLAAF)(Matt. 5:30; 6:22; Luk. 24:3; Jud. 1:9 ens.);
- sarx (wat gewoonlik as "flesh"vertaal word in die KJV)(VLEES, MENSLIKE NATUUR, MENSLIKE WESE - VERGANKLIK, VLEESLIK)(Kol. 1:24; 2:11) - word in meeste gevalle figuurlik gebruik, maar ook vd letterlike liggaam in sommige skrifte;
- soos'-so-mos (VAN DIESELFDE LIGGAAM - lede vd saamgevoegde liggaam)(Ef. 3:6).

------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Ons gaan in hierdie pos dus kyk na die volgende begrippe :
(1)  VLEES:
wat na die volgende verwys: (mens, mensdom)(voëls, vee, wilde diere, alle die gediertes wat op die aarde wemel)  ;  - en die volgende beteken: (liggaam, vleis, naaktheid, die self, vel, menslike natuur, menslike wese, vleeslik, voedsel, familie);
(2) - FAMILIE (vlees en been)(vlees en bloed - die mensdom - of natuurlike, of geestelike mens)(liggaam en bloed);
(3) - WERKE (en rus);
(4) - VOEDSEL (en water)(en "om te vas");
(5) - VLEIS (vlees en vel);
(6) - DIE SELF (menslike natuur/menslike wese);
(7) - KLERE en NAAKTHEID;
(8) - ORGANE (en sintuie).
en natuurlik ook raak aan die volgende begrippe: 
-"skoot" (wat inskakel by familie, "vlees en BEEN");
- slaaf (wat inskakel by "werke");
- verganklik (en figuurlik/onverganklik)(wat inskakel by tema "liggaam en bloed" of "vlees en BLOED");
- lewende siel / wese.
----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Ons moet onderskei tussen die natuurlike mens en die geestelike mens:

Die NATUURLIKE MENS wag op die eerste dood (uiterlike mens), en dan op die tweede dood (innerlike mens).

Die GEESTELIKE MENS wag op die eerste dood (uiterlike mens), maar is innerlik wwergebore en onverganklik omdat hulle gebore is uit Gees ("nuwe mens") - en wag nie net op die (letterlike)opstanding (tot lewe) nie, maar het "oorwinning oor die dood", en die tweede dood het oor hulle geen mag nie... - al gaan hulle dood, sal hulle eendag nuwe uiterlike liggame (meer presies "geestelik, onverganklike liggame") verkry en weer lewende wesens op aarde wees en letterlik vir ewig lewe! - https://warechristene.blogspot.com/2017/11/verheerliktegeestelikeonverganklike.html.
_________________________________________________________________________________
INLEIDING:
Die mens bestaan uit LIGGAAM, SIEL en GEES, en is tweeledig van aard nl. letterlik (UITERLIKE MENS: liggaam, siel en gees) en figuurlik (INNERLIKE MENS: liggaam, siel en gees).


Ons moet dus verstaan dat daar nie net na die letterlike "liggaam" (vlees, familie ens.)(uiterlike mens) verwys word in die Skrif nie, maar ook na die figuurlike (bv. vd liggaam vd innerlike mens). Die begrip "vlees" het bv.'n letterlik sowel figuurlike betekenis.  "Familie" het 'n letterlik sowel figuurlike betekenis.  Net so "werke", "voedsel", "vleis", "die self", "naaktheid" ens...  Ons is nie net "uiterlik" mens nie, maar ook "innerlik", en moet nie net weet waarna die liggaam letterlik verwys nie maar ook waarna dit figuurlik verwys.


Die liggaam:


Die liggaam is ten eerste UIT STOF / GROND gemaak (letterlik)(Gen. 2:7).  Na regte kan ons sê dat die mens "grond" is, of soos grond gesien kan word (hetsy letterlik of figuurlik)(waarin saad/siel geplant word). Dit is nie net 'n Bybelse waarheid nie maar ook 'n wetenskaplike feit dat wanneer die mens sterf sy liggaam terugkeer na stof ("aw-fawr'" - klei, modder, aarde, grond ens. - Gen. 2:7) waaruit dit gemaak is (Gen. 3:19; Pred. 12:7). Abraham het ook na homself verwys as "stof en as" (Gen. 18:27; Pred. 3:20) - die beeldspraak van "stof" word veral gebruik van die wat sterf, maar nageslag word ook somtyds met stof vgl. (bv. in die geval van groot getal kinders)(Gen. 28:14; Num. 23:10)...  Die feit dat die mens soos grond gesien kan word is ook 'n figuurlike konsep en Christus self het ook hierdie beeldspraak gebruik in die gelykenis vd saaier waarin Hy die mens voorstel soos "grond". Die Hebreër skrywer het ook dieselfde tipe beeldspraak gebruik waar hy die gelowige voorstel soos "grond wat nuttige plante voortbring..." (Heb 6:7), (en waarsku teen die wat dorings en distels voortbring... (v.8))(https://warechristene.blogspot.com/2018/06/dorings-en-distels-braak-vir-julle-n.html).  Kyk ook Jak. 5:7 waarin gelowiges gevra word om geduldig te wees tot op die wederkoms vd Here, want "die landbouer wag op die kostelike vrug vd aarde"(http://warechristenedagstukkies.blogspot.co.nz/2017/07/die-here-se-wingerd.html). Die mens word ook o.a. vgl. met saad, en is soos saad wat in die wereld geplant word..., maar hier miskien meer verwysend na die "siel" vd mens (wat vgl. kan word met plant of boom wat groei en vrug dra);  alhoewel die LIGGAAM ook gesien kan word soos saad wat gesaai word... (1 Kor. 15:44). ONS KAN DUS DIE LIGGAAM FIGUURLIK VOORSTEL SOOS GROND, en LETTERLIK is dit uit grond gemaak (Gen. 2:7) en letterlik keer dit terug na stof wanneer iemand doodgaan (Gen. 3:19). 




Die mens is 'n "LEWENDE SIEL" (iets waarin 'n lewende siel is) - ook genoem, "LEWENDE WESE" (alles wat die asem vd lewensgees in hulle neusgate het). Die woorde "wese of wesens" verwys egter nie altyd na iets wat op "die aarde" beweeg en lewe nie... Daar is baie soorte WESENS, maar nie almal is "lewende wesens op aarde" nie (en nie almal het liggame of dieselfde soort liggame nie).

Niks en niemand kan op aarde lewe as God nie vir hulle lewe gee, altans ASEM gee (wat hulle verander in lewende siele) nie. Wanneer iemand sy laaste (letterlike) asem ("gees") uitblaas, gaan sy letterlike liggaam dood (en keer terug na stof) en sy letterlike siel (siel is in bloed / organe) kom tot stilstand... - hy hou dan op om 'n LEWENDE WESE te wees op aarde, maar sy innerlike mens (die mens figuurlik gesproke) is dan nie dood nie! maar is soos 'n gees/siel sonder (letterlike) vlees en bene... Sy UITERLIKE MENS het dus gesterwe maar nie sy INNERLIKE MENS nie.  Die innerlike mens verwys na die gees wat God in elke mens se binneste formeer (Sag. 12:1). Ons moet dus onderskei tussen die uiterlike mens en die innerlike mens.

Die MENSLIKE WESE:
Letterlik kan die liggaam nie lewe sonder "gees" (asem) nie (Jak. 2:26) want wanneer die gees of letterlike asem uitgaan (opgaan, en terug na God wat dit gegee het - Pred. 12:7; Ps. 146:4), dan kom die uiterlike mens (nl. "die siel" - letterlik siel - Lev. 17:11,14) tot stilstand.  Bv., die (letterlike) liggaam gaan dan tot niet en keer terug na stof... (Pred. 3:20; Gen. 3:19; Ps. 90:3). Hierdie verwys na die letterlike sy vd mens, of soos genoem in die Skrif:  DIE UITERLIKE MENS. Dus, wanneer iemand doodgaan keer die letterlike liggaam terug na stof, maar wat word van die liggaam figuurlik gesproke (die "figuurlike" liggaam vd innerlike mens)? Hier moet ons weer onderskei tussen die natuurlike en die geestelike mens.  "Figuurlik gesproke" kan die liggaam en siel ook nie lewe sonder gees nie! (net soos wat dit leterlik nie sonder gees/asem kan lewe nie); meer presies bedoel kan die (innerlike) nie "lewe" sonder die Gees van God nie. Daarom kan die NATUURLIKE MENS (wat nie die Gees van God het nie) gesien word soos "dood" wat verwys na sy innerlike se toestand - die natuurlike mens het die gees vd wereld (die uiterlike gaan eendag letterlik dood, en die innerlike wag dan op die "tweede dood"...).  Party mense noem dit "geestelik dood", 'n term wat gebruik word om te verwys na hoe Adam en Eva "gesterwe" het toe hulle sondig... (Gen. 2:17)(figuurlike komponent)(alhoewel die term self nie in die Bybel gebruik word nie) - dus nie net letterlik bedoel (vd uiterlike mens) nie, maar ook figuurlik (vd innerlike mens).  Natuurlike mense is nog nie innerlik vernuwe nie en het dus geen hoop op opstanding tot lewe of om die oordeel vd tweede dood vry te spring nie. Maar die GEESTELIKE MENS LEWE! (figuurlik)(innerlike mens vernuwe, en hulle uiterlike mens sal ook eendag letterlik vernuwe word). In hierdie opsig verwys die Skrif daarna as:
- die natuurlike mens het die gees vd wereld, maar
- die geestelike mens het die Gees van God (https://warechristene.blogspot.com/2018/10/natuurlike-mens-geestelike-mens.html).
Wanneer iemand die Heilige Gees ontvang (dus verwysend na die "geestelike mens) dan is dit asof sy innerlike mens (liggaam, siel en gees) lewendig word, en deur die Heilige Gees is hy dan instaat om vrug te dra tot ewige lewe. Sy uiterlike is nog nie vernuwe nie (almal gaan dood - uiterlike mens), maar die geestelike mens het nie net die belofte dat sy innerlike mens die tweede dood sal vryspring nie, maar het ook die hoop op opstanding eendag in 'n nuwe uiterlike liggaam - 'n ander soort liggaam, genoem 'n "verheerlikte (onverganklike) liggaam".
------------------------------------------------------------------------------------------------------------
OPSOMMING:

Alle mense het huidiglik "NATUURLIKE LIGGAME", maar is letterlik en figuurlik van aard.
"Letterlik" verwys na die UITERLIKE MENS.
"Figuurlik" verwys na die INNERLIKE MENS 
(en wat die innerlike aanbetref moet ons onderskei tussen die natuurlike mens (die geobre uit vlees), en die geestelike mens (die gebore uit Gees). 

Die mens is       - letterlik liggaam, siel en gees (UITERLIKE MENS); 
Die mens is ook- figuurlik liggaam, siel en gees (INNERLIKE MENS).
ROL AF VIR afsonderlike OPSOMMINGS EN SKRIFTE OOR die tema van die LIGGAAM waaronder die volgende onderwerpe wat alles te doen het met die begrip "liggaam", behandel word:
(1) "VLEES", (2) "FAMILIE" en (3) "WERKE", (4) VOEDSEL, (5) VLEIS, (6) DIE SELF, 
(7) KLERE en NAAKTHEID.------------------------------------------------------------------------------------------

Kort opsomming (uiteensetting met skrifte word op ander poste behandel):
 -(1) Die woord "VLEES" verwys veral na die liggaam (hetsy letterlik of figuurlik)- in sommige skrifte verwys dit na die mens of mensdom (in geheel)(bv. "vlees en bloed" - letterlike - verganklik)(rol ondertoe vir ander betekenisse). Dit word wel letterlik en figuurlik gebruik en verwys in sekere skrifte na die uiterlike mens, en in ander na die innerlike mens. Daar is verskillende soorte "liggame" - die vlees van mense is bv. anders as die van diere en visse en voëls.  Daar is hemelse liggame en aardse liggame...  Daar is natuurlike liggame en geestelike liggame... (wat natuurlik die uiterlike of letterlike aanbetref). Almal is "natuurlike mense" want hulle is gebore uit die saad van Adam, maar die geestelike mens se innerlike is vernuwe (is weergebore uit die saad van Christus -gebore uit God) - die geestelike mens het FIGUURLIK OPGESTAAN IN 'n NUWE LIGGAAM! (maar nog nie LETTERLIK nie. Die geestelike mens  het figuurlik 'n nuwe liggaam - wat verwys na die innerlike mens se liggaam, maar sal eers letterlik 'n nuwe liggaam kry wanneer Christus Jesus terugkom - verwysend na die uiterlike mens se liggaam - "geestelike liggaam" wat vir die geestelike mens belowe word). Wat sy innerlike aanbetref, word die "geestelike mens" nie meer gesien as 'n "natuurlike mens" (gebore uit vlees, gebore uit Adam se saad) nie, maar 'n "geestelike mens" (gebore uit Gees, gebore uit God se saad). Innerlik verander die geestelike mens se "menslike natuur" na 'n "goddelike natuur" (want hy is nou gebore uit God). Wat "vlees" dus figuurlik bedoel in die geval vd geestelike mens, is dat die geestelike mens die OU VLEES aflê en word 'n nuwe mens (wat gaan oor geloof en gehoorsaamheid - dien nie meer die sonde nie, maar dien die Here - gee liggaam as slaaf vir die Here). Net soos wat geestelike mense eendag letterlik gaan opstaan uit die dood, so het die innerlike mens vd geestelike mens nou alreeds opgestaan in 'n nuwe liggaam toe hy wederbaar is (waarvan die doop o.a. 'n teken is). Verder is hy daagliks besig om die nuwe mens "aan te trek" terwyl op die pad van godsaligheid...(gehoorsaamheid / dien / slaaf / behoort nie aan onsself nie) (kyk punt 5 "vleis") - wat te doen het met kos en water, bad, oefening ens. figuurlik gesproke - nodig om hom aan die lewe te hou! 
- (2) FAMILIE verwys na (vlees en been - gebore uit dieselfde geslag)(vlees en bloed - die mensdom - of natuurlike, of geestelike mens)(liggaam en bloed).  Na regte is alle mense familie van mekaar omdat Eva uit Adam geneem is en almal gebore uit vlees... - dus almal NATUURLIKE MENSE. Immers nie net vlees nie, maar ook bene van mekaar, want Eva is geskep uit een van Adam se ribbebene. Die term "vlees en been" word egter veral gebruik in die geval van spesifieke geslagslyne (uit watter saad of geslag iemand gebore is, bv. "kinders van Abraham"), maar nie net t.o.v. LETTERLIKE geslagslyne nie, maar ook FIGUURLIKE geslagslyne.  Wat "familie" bv. figuurlik bedoel is dat die geestelike mens deel word van God se FAMILIE - bv. geestelike familie: "Jood en heiden EEN" in Christus (soos 'n "nuwe mens"); en  "Christene almal deel van EEN liggaam" (Rom. 12:4,5) (Christene lede van Christus se liggaam - van Sy VLEES EN VAN SY BENE...). Die term "liggaam en bloed" word ook veral gebruik in konteks met die figuurlike familie (van die wat in Christus Jesus glo en Sy Gees ontvang). Meer presies verwys dit na hoe die geestelike mens familie is van Jesus Christus deurdat hulle uit Hom gebore is (uit Sy saad, deur die Heilige Gees) en LEWE deur Sy bloed! (siende die siel/lewe in die bloed is)(m.a.w. FIGUURLIKE GESPROKE, "gemeenskap met Sy "liggaam en bloed" waarvan die Nagmaal 'n teken is). Natuurlik word die term "vlees en bloed" ook in hierdie konteks gebruik (nie net "liggaam en bloed" nie) , want immers verwys liggaam na "vlees", maar meer presies in hierdie konteks dan gebruik van Jesus Christus se liggaam... Die term "vlees en bloed" verwys veral na "die mensdom", en na die liggaam met die lewe in die bloed/siel, maar word nie net gebruik t.o.v. die natuurlike mens nie (m.a.w.,"kinders van Adam" - die gebore uit vlees - verganklik), maar ook vd geestelike mens ("kinders van Jesus Christus - gebore uit Gees - onverganklik) omdat die geestelike mens "vlees en bloed" is van Christus Jesus (wat terwille van ons "vlees en bloed" geword het...)(die geestelike mens is deel van Sy liggaam, en sy lewe is in Sy bloed...). Omdat daar lewe is in bloed, kan dit in die regte konteks as reinigingsmiddel gebruik word, m.a.w. 'n lewe vir 'n lewe! - sonder bloedvergieting vind daar geen vergifnis plaas nie. Christus Jesus het die "vlees en bloed" deelagtig geword (mens geword) sodat Hy deur die dood, hom wat mag het oor die dood (nl. die duiwel), tot niet kon maak.
- (3) WERKE verwys na letterlik sowel figuurlik bedoel, werke (en rus)God het, nadat Hy die mens geskape het, aan hom WERK gegee (letterlik). "Werk" is deel van elke mens se lewe en dit word verwag dat elkeen met sy eie hande werk. Maar ons moet ook rus.  Dit is wat ons Skepper van ons verwag omdat Hy self ook gerus het op die 7de dag... Die figuurlike liggaam het ook rus nodig net soos die letterlike liggaam (vgl. "letterlik Sabbat onderhou met  "Figuurlik" - verwys na die Sabbatsrus (rus van werke)).
Net soos in die geval van "vlees" en "familie", verwys werke ook nie net na LETTERLIKE werk nie (uiterlike mens), maar dit word ook FIGUURLIK gebruik in die Skrif (vd innerlike mens). Nie alle soorte werk is goed nie!, bv. bose werke, goddelose werke, wettelose werke, werke vd duiwel, dooie werke, werke vd vlees , werke vd duisternis en werke vd liggaam... Alle soorte werk het 'n invloed op iemand se liggaam of gewete of gees;  bv., dooie werke kan iemand se gewete besoedel. Christene word aangemoedig om ywerig te wees in GOEIE WERKE - nie net letterlik bedoel nie, maar ook figuurlik. Wat "werke" figuurlik aanbetref, doen die geestelike mens nie meer die "werke van die vlees" nie, maar die "werke van geloof". Soos die mens nie kan lewe sonder gees nie, so is geloof dood sonder werke Christene is afsonderlike lede vd liggaam van Christus en kry verskillende WERKE wat hulle elkeen moet uitvoer (net soos wat elkeen met sy letterlike liggaam letterlike werk doen, net so behoort die geestelike mens aan 'n geestelike liggaam "waarmee hy werk" - meer presies, is 'n lid van daardie liggaam en het 'n werk). Net soos daar verwag word dat elkeen met sy eie hande letterlik werk, net so verwag die Here dat elke Christen die geestelike werk wat vir hom gegee word,  uitvoer (en nie aan die slaap wees wanneer Hy terugkom nie). Die Here het ook verstandige bestuurders wat Hy oor Sy diensvolk aanstel om vir hulle voedsel op tyd te gee... (vgl. hierdie ook met die volgende punt, punt 4 "voedsel). Elkeen sal geoordeel word op sy werke - bv., die natuurlike mens sal eendag voor die wit troon oordeel verskyn;  die geestelike mens sal eendag voor die regterstoel van Christus verskyn ...  Ons kan nie "doen wat ons wil" nie! Alles wat die mens doen word as werke gesien, bv. om God se gebooie te hou en die geloof in Jesus te bewaar, word ook gesien as WERKE. (Rol af na die uiteensetting van hierdie onderwerp om te sien wat nog as "werke" gesien word). Wat die FIGUURLIKE betekenis van die woord "werk" aanbetref, gaan dit ook oor die feit dat "die vlees" van geen nut is nie, want die "begeerlikheid vd vlees" werk in ons lede om vir die dood vrugte te dra! (m.a.w. die "natuurlike mens").  Wie is dit vir wie jy dien of gehoorsaam? Aan watter LIGGAAM behoort jy figuurlik?  (bv., die Christen behoort aan die liggaam van Christus, en het die werke vd geloof in Christus...). Leef jy na die vlees? of na die Gees?  Doen jy die werke vd vlees? of die werke vd Gees? In geval vd geestelike mens is die LIGGAAM DOOD VANWEë DIE SONDE, MAAR DIE GEES IS LEWE VANWEë DIE GEREGTIGHEID - geestelike mense leef nie meer "na die vlees nie" (Rom. 8:12) want hulle het die OU VLEES gekruisig (Rom. 6:6) en is NUWE MENSE na die Gees. M.a.w., hulle is nie meer gehoorsaam aan die vlees (of aan die wet van Moses nie), maar gehoorsaam aan die Gees! (https://warechristene.blogspot.com/2017/05/wie-is-nie-onder-die-wet-nie.html). Vgl. dit met die tema van "oue mens" en "nuwe mens" (die nuwe mens het die oue mens MET SY WERKE afgele). Die geestelike mens se worstelstryd is nie teen mense of die "mensdom" (vlees en bloed) nie... - en daarom is ons "wapenrusting ook FIGUURLIK van aard (waarheid, geregtigheid, bereidheid om die evangelie te verkondig, geloof, verlossing, die woord, gebed...).  Hierdie kan alles gesien word as "goeie werke"... 
- (4) VOEDSEL verwys na (voedsel, water en vas)"Voedselverwys figuurlik na die woorde van God, en gaan verder oor om Sy wil te doen en om die werke te doen soos wat Hy aan elkeen toebedeel...(Joh. 4:32-34).  "Die arbeider is ook sy voedsel werd" (Mat 10:10; 24:45) - die mens doen letterlik werk om sy voedsel te verdien - figuurlik gesproke is dit ook waar; dus, om Sy wil te doen, en die werk wat Hy aan iemand toevertrou, het tot gevolg dat so iemand "sy voedsel werd is" - dit is m.a.w. vir hom "soos voedsel". As 'n Christen nalaat om die Here te raadpleeg, of die werk te doen wat die Here vir hom gee, sal hy vind dat sy innerlike "honger ly". Die persoon sonder water (geestelik bedoel/innerlike) word in die Skrif voorgestel soos 'n dor land. As die mens (wat terloops met grond voorgestel kan word) (innerlik sowel uiterlik) nie "water" kry nie, sal hy sterf. Geestelik verwys water na die woorde van God, na Jesus Christus, en die Gees van God (in die Skrif word die Here ook voorgestel soos "'n fontein van water"). Sonder die Here en Sy woorde, en sonder Jesus Christus, kan niemand lewe nie!
Alhoewel iemand niks eet wanneer hy vas, gaan opregte vas nie oor "honger ly" nie maar is eerder soos om gevoed te word!- vas is 'n manier "van brood eet" (maar om die innerlike te voed, nie die uiterlike nie). Die Here se woorde is figuurlik soos BROOD vir ons.  Elke geestelike mens (die Christen) moet besef hoe belangrik "vas" is vir sy innerlike mens... 
- (5) VLEIS verwys na (vlees en vel). Wat "vleis" figuurlik na verwys het te doen met die "menslike natuur" (bv. die begeertes vd vlees en liefde vir die wêreld...).  Die geestelike mens se innerlike "liggaam" is egter vernuwe - sy begeertes is nie na die wereld nie maar hy het die Here lief en begeer om Sy wil te doen - dit is anders as wat dit is vir die "natuurlike mens". Die geestelike moet die nuwe mens aantrek, want alhoewel sy innerlike vernuwe is is sy uiterlike nog nie vernuwe nie, en het beslis 'n invloed op sy innerlike. Innerlik begeer die "nuwe mens" (in hierdie geval die vlees wat opgestaan het in 'n nuwe liggaam) nie meer die wereld nie, maar kan nog beinvloed word deur die wereld - hy het nog nie 'n uiterlike nuwe liggaam ontvang het nie.  Natuurlik kan ons hier ook praat oor die sintuie en hulle invloed op die liggaam... Christene kan nie doen "wat hulle wil" nie, maar het hulleself onderwerp aan die Here (gee hulle liggame as slaaf vir Hom). Nog iets waarna ingekyk moet word onder die onderwerp van "vleis", is die tema van "een vlees" (soos in, "twee wat een word"...). Die Hebreeuse volk kon bv. gesien word soos "een mens";  en heidene soos "een mens", maar in Christus Jesus kan hulle saamgevoeg word... Christene word dus gesien as "een mens" (Jood en heiden, "een" in Christus - "een vlees" - dus "familie"). Nog 'n vb. van "een vlees" is die van 'n man en vrou wat hulle aan mekaar trou. Hulle word soos "een liggaam" (een vlees) gesien, en as een van hulle hoereer dan "sondig hy dus teen sy eie liggaam". Nog 'n vb. van "een vlees" (wat eintlik aanskakel by die eerste punt), is Christene wat gesien word soos "lede van Christus se liggaam" - "van Sy vlees en Sy bene".  Dit moet ook vgl word met die vorige punt, want God se volk word somtyds in die profetiese boeke voorgestel soos "Sy vrou", en as hulle agter ander gode aangeloop het was hulle besig om geestelik te hoereer...  Net soos wat 'n man en vrou wat getroud is se liggame nie aan hulleself behoort nie, net so behoort die geestelike mens se liggaam nie aan homself nie, maar aan die Here (vgl. dit met die tema van "slaaf" - een vd betekenisse vd woord liggaam)'n Liggaam het baie lede. Christene behoort aan Christus en word gesien soos lede van Sy liggaam - almal saam deel van een LIGGAAM ("een vlees"). Soos die verskillende lede van 'n liggaam werke het, so het elke Christen 'n werk in die liggaam van Christus. Hulle werk saam soos "een vlees".

- (6) DIE SELF verwys na 'n wese, bv. die mens is 'n menslike wese;  en elke wese het 'n "natuur", bv. "die mens" het 'n menslike natuurDie woorde "LEWENDE WESE" verwys veral na alles wat "die ASEM vd lewensgees in hulle neusgate het"... (waardeur hulle lewende siele word)(Gen 7:22,23)(die MENS, die vee, alle diere, kruipende diere, voëls van die hemel)(Gen. 1:20,21,24,30;  2:19;  7:4;  9:10,12,15,16; Lev. 11:10,46; Deut. 11:6; Eseg. 47:9; Openb. 16:3). Die MENS is ook 'n LEWENDE "SIEL" - die woorde "lewende siel" verwys na iets "waarin 'n lewende siel is" (Gen. 1:30). Die woord LEWENSASEM verwys na "asem in die neus" (Jes. 2:22) en is miskien meer verwysend na letterlike ASEM (letterlik "gees" - NIE die "gees wat in iemand se binneste gevorm word" nie...). Letterlike asem (gees) verwys na die asem wat God self aan almal en alles gee (Hand. 17:25) - niks en niemand kan lewe op aarde as God nie vir hulle asem gee nie.  Elke wese se lewe is in God se hande! Dus, sonder die "liggaam" en "lewensasem" kan niks 'n LEWENDIGE SIEL of DING of  WESE op aarde wees nie.  Die woord "wese" verwys egter nie altyd na iets wat op "die aarde" beweeg en lewe nie... Daar is baie soorte WESENS, maar nie almal is "lewende wesens op aarde" nie, en nie almal het liggame of dieselfde soort liggaam nie. Daar is 'n NATUURLIKE VERKEER op die aarde wat vir die mens deur die Skepper vasgestel is. Die mens het nie die mag om hierdie natuurlike verkeer wat deur God vasgestel is, te verander nie. Ons moet egter hier onderskei tussen "natuurlike verkeer" en dit wat verskillende kultuurgroepe sien as "natuurlik", want ons verwys nie hier na dinge soos is dit reg vir 'n vrou om kort hare te dra nie... Die begrip  "natuurlike verkeer" verwys na natuur wat deur God vasgestel is (nie deur mense nie). Die mens is bv. as "man" en "vrou" geskep; daarom is dit nie "natuurlik" vir die man om met 'n ander man omgang te he nie;  en so ook nie vir 'n vrou met 'n ander vrou nie (Rom. 1:26,27).  Mense wat hierdie "natuurlike verkeer" verander sondig teen hulle Skepper en kom in opstand teen die natuur wat Hy vir hulle gegee het.  Maar "natuur" gaan nie net oor 'n wese se "verkeer" nie, maar ook oor wie dit is aan wie 'n wese onderwerp is en wie oor 'n wese heers (Jak. 3:7). Die mens heers oor die dier (Gen. 1:28).  God heers oor die mens (Gen. 1:27; 2:7...) - die mens moet hom dus onderwerp aan sy Skepper...  Die menslike wese wat hom nie aan Sy Skepper onderwerp nie kan gesien word soos 'n wilde dier, of meer presies word 'n wilde olyfboom genoem in Rom. 11:24, en het nodig om "mak gemaak" te word (wat wel kan gebeur deur  op die mak olyfboom ingeeent te word). Maar net soos in die geval met 'n dier, kan die mens nie "mak gemaak" word as hy hom nie onderwerp aan die een wat oor hom heers nie! Die Vader het aan Jesus Christus die mag gegee oor alle vlees (Joh. 17:2; 3:35; Fil. 2:10; Hebr. 2:8,9);  daarom moet alle vlees hulleself aan Jesus Christus onderwerp.  "Die self" verwys dus nie net na die "menslike wese" nie, maar ook die toestand van sy natuur (is hy bv. "wild" of "mak"?). Elke mens behoort (figuurlik, volgens keuse) aan een of ander "geestelike liggaam" wat veral beskryf word deur wat dit is waarin iemand GLO (aan wie het hy hom onderwerp?)(wie is dit vir wie hy DIEN, en aan wie of wat is hy GEHOORSAAM?)(van wie is hy 'n slaaf?). Christene is figuurlik deel van Christus se "liggaam" (is aan Hom onderwerp) en dien Hom deur hulle eie liggame (slaaf). Christene se liggame en gees behoort aan die Here - hulle is duur gekoop (1 Kor. 6:19,20). Daarom moet Christene vlug vir geestelike hoerery want hulle liggame is 'n tempel vd Heilige Gees (1 Kor. 6:19) - vrygemaak, maar dien nou die Een deur wie hulle oorwin is (2 Pet. 2:19). (1Kor. 7:22 ). Christene word ook deel van die GODDELIKE NATUUR (1 Pet. 1:4)(gebore uit God), en is dus nie gehoorsaam aan die wet van Moses nie, maar aan Jesus Christus en Sy Heilige Gees

- (7) KLERE verwys na (bedekking en naaktheid).  Wat "klere" figuurlik na verwys is 'n figuurlike bedekking wat slegs verkry kan word deur geloof in Christus Jesus.  Die "sonder bruilofskleed" sal bv. eendag uitgegooi word uit die bruilofsaal (met die tyd vd Bruilof van die Lam)... Die geestelike betekenis van naaktheid gaan oor "skaamwees en vernedering" - net soos Adam en Eva skaam geword het na die sondeval en bewus geword het van hulle naaktheid - dit was letterlik, maar dieselfde geld vir die INNERLIKE MENS (figuurlik bedoel).  Sonde laat iemand se innerlike "naak" en dit laat hom skaam voel. As die geestelike mens (wat reeds bedek is deur klere - figuurlik bedoel) nie sy klere bewaar nie, sal hy homself skaam en NAAK bevind wanneer Christus terugkom... Om naak rond te loop of om naak gemaak te word in die publiek, is 'n skande - die wat so rondloop word belaster en hanteer soos uitvaagsels vd wereld en volgens Paulus, "die afskraapsel van almal".  Op dieselfde wyse sal die wat geestelik naak is a.g.v. ongehoorsaamheid en ongeloof, eendag hanteer word soos die afskraapsel van almal en hulle sal in skande staan...  'n Kleed bedek iemand se NAAKTHEID. Verskillende soorte beeldspraak word gebruik t.o.v. KLERE in die Skrif, bv. "wit klere" - wat verwys na klere wat nie besoedel is nie (en gaan oor die belangrikheid vd geestelike mens om rein te wees en heilig te lewe). Die heiliges (Christene) moet seker maak dat die klere waarmee hulle geestelik bedek is, nie besoedel word nie. Verder moet geestelike mense (Christene) ook "hulle klere bewaar", want as hulle dit nie doen nie, kan hulle dit verloor! (vgl. hierdie met die tema van "Hy kom soos 'n dief in die nag" - (moenie "slaap" en "dronk" wees nie, maar wakker en nugter).  Ons moet natuurlik verstaan wat al hierdie begrippe geestelik beteken en nie net ag gee op die uiterlike liggaam wat klere nodig het nie,  maar veral let op die INNERLIKE liggaam (wat ook klere nodig het). Sommige Christene stap rond soos mense "sonder klere"  - dit verwys o.a. na die lou Christene - hulle is nie koud nie en ook nie warm nie, en in konteks verwys dit ook na Christene wie se klere besoedel is, asook na die wat nie ryk is in God nie... Hulle dink dat hulle ryk en aan niks gebrek het nie, maar is voor die Here soos mense wat nie klere het nie en is NAAK . Vir ander lyk dit of hulle bekleed is, maar die Here sien die binneste en kan sien dat hulle INNERLIKE MENS eintlik kaal is, want hulle is wel ryk in aardse dinge maar nie ryk in die hemelse nie. In die uiteensetting ondertoe kyk ons ook na die tema van "skaamte ontbloot" (kaal), bv. hoe dit nie mag geskied nie...  Die tema van naaktheid gaan nie net oor die feit dat ons bedekking nodig het (a.g.v. ons sonde) nie, maar daar is ook reels t.o.v. gevalle van waar dit verkeerd is om ons te ontklee - letterlik bedoel, maar het ook weer-eens 'n figuurlike betekenis. Bv., vleeslike gemeenskap word net binne die huwelik toegelaat, en word gesien as hoerery as iemand dit onwettig doen - dieselfde geld vir die geestelike.  Afgodsdiens en heidense praktyke word vgl. met geestelik hoereer... Kinders vd Here wat geestelik hoereer word ook voorgestel as "naak"! (en hulle skaamte het nodig om bedek te word).
------------------------------------------------------------------------------------------------------------
(8) vir Sintuie en Organe, gaan na die opsomming oor DIE SIEL. Soos sien onder die studie van "liggaam", word die woord "may-aw'" (wat in KJV vertaal word as "bowels") somtyds vertaal as liggaam in AOV, maar dit verwys eintlik na die "MAAG, INGEWANDE, HART, en BAARMOEDER" (Gen. 15:4; 25:23...).......

Sondag 20 Januarie 2019

IN DIE GEES (/wees)

Die woorde "in die gees" verwys veral na hoe iemand onder beheer is van daardie gees;
- hetsy dit verwys na die inwoning vd gees deur wie iemand se wandel en denke beïnvloed word, of
- dit kan verwys na iets wat hy deur die gees ervaar, bv.  'n "gesig sien" (en dan word veral die woorde "was in die gees" of  "was in die gees weggevoer" gewoonlik gebruik).

Bv., as iemand "IN die (Heilige) Gees" is, wandel hy in die Gees en bedink geestelike dinge... (m.a.w. die Gees beïnvloed sy denke en dade);   hy is dan ONDER BEHEER VAN die Heilige Gees.  Maar "in die Gees" verwys nie net na die inwoning vd Heilige Gees nie, maar ook na dit wat iemand ervaar deur die Heilige Gees (bv. dat die persoon gawes en bedieninge ontvang ten doel om die Here se wil uit te voer - profeteer, genees, bid, lering gee, ...ens.)(of bv. dat die Here met iemand kommunikeer deur die Gees d.m.v. gesigte en (drome).
------------------------------------------------------------------------------------------------------------
"In die Gees wees" / "in die Gees weggevoer":

Die woorde "om in die Gees te wees" verwys gewoonlik in die Skrif na iets soos 'n "gesig" wat iemand DEUR DIE GEES sien:
-Openb. 1:10  Ek was in die Gees op die dag van die Here, en ek het agter my ‘n groot stem gehoor, soos van ‘n basuin, wat sê:
-Openb. 4:2  En dadelik was ek in die Gees, en kyk, daar staan ‘n troon in die hemel en Een sit op die troon.
-Openb. 17:3  En hy het my in die gees weggevoer na ‘n woestyn, en ek het ‘n vrou sien sit op ‘n skarlakenrooi dier, vol godslasterlike name, met sewe koppe en tien horings.
-Openb. 21:10  En hy het my in die gees weggevoer op ‘n groot en hoë berg en my die groot stad getoon, die heilige Jerusalem, wat uit die hemel van God neerdaal;

Die woorde "IN DIE GEES WEES" word veral in die Skrif  gebruik in vb.e waar iemand 'n gesig sien of in 'n gesig weggevoer word (bv. Johannes in die boek van Openbaring)(Openb. 1:10; 4:2; 17:3; 21:10) - asof die persoon weggeruk word deur 'n gees, m.a.w. in hierdie geval deur die Gees van God (2 Kor. 12:2-4) - of waar iemand iets in sy gees gewys word DEUR die Gees van God (Openb. 1:10 - "Ek was in die Gees op die dag van die Here...........").
Ander gelowe wat hulle besig hou met heidense praktyke soos oosterse meditasie kan bv. ook so iets ervaar waar hulle weggevoer word in gesigte, maar dan is daardie persoon onder beheer van 'n "ander gees".  Die vraag is dus onder watter gees se beheer iemand is wanneer hy "in 'n gees" is...

Wanneer 'n gelowige/Christen "in die Gees" is, is dit wel iets wat hy "in sy eie gees" ervaar, maar "deur die Gees (van God)". In die O.T. was veral die woorde "deur die Gees opgeneem" gebruik (Eseg. 11:24; 3:12-14; 8:3) wanneer iemand 'n gesig gewys word; altans "deur 'n gesig weggevoer word"... Hierdie verwys miskien meer na "buite die liggaam", maar dit is nie onmoontlik vir iemand om deur die Gees "in die liggaam" weggevoer te word nie! (2 Kor. 12:2). Dus, alhoewel "om in 'n gesig weggevoer te word" miskien meer verwysend is na "in die gees weggevoer" (bv. iets in die gees gewys word en nie in die liggaam nie), is dit wel moontlik om deur die Gees letterlik weggevoer te word! (1 Kon. 18:12; 2 Kon. 2:16) - 'n vb. hiervan is ook in Hand. 8:39 waar Filippus letterlik weggevoer was na 'n ander plek... In hierdie geval ook wel DEUR die Gees, maar is dan nie iets wat hy net "in sy gees" ervaar (asof soos wanneer iemand droom) nie, maar hy ervaar dit ook in sy liggaam.
------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Die inwoning vd Gees:
Enig iemand in wie die Gees van God woon kan gesien word as IN DIE GEES (van God), want hulle wandel in die Gees van God en bedink geestelike dinge (Rom. 8:4-9)(Rom 8:9 - "julle is egter nie in die vlees nie, maar in die Gees, as naamlik die Gees van God in julle woon. Maar as iemand die Gees van Christus nie het nie, dié behoort nie aan Hom nie").  Dit sluit in dinge wat hulle DEUR DIE GEES VAN GOD "doen", bv. om deur die Gees te bid..., m.a.w. "bid in die Gees" (Ef. 6:18; Rom. 8:26). Wanneer die Gees van God op mense rus, werk Hy ook gawes en bedieninge deur hulle (1 Kor. 12:4-11) - bv., kom ons kyk na die "gawe van profesie" (Num. 11:25).  Ons kan seker sê dat die persoon wat profeteer "in die Gees" profeteer, want wat hy deur die Gees profeteer is wat die Gees in hom spreek2 Sam. 23:2  - "Die Gees van die HERE spreek in my, en sy woord is op my tong" - so iemand is dus nie "in die vlees" nie, want die woorde kom nie uit homself nie (2Pe 1:21 - "want geen profesie is ooit deur die wil van ‘n mens voortgebring nie, maar, deur die Heilige Gees gedrywe, het die heilige mense van God gespreek")- maar dit is bv. anders met 'n valse profeet want 'n valse profeet praat uit homself en is dus nie "in die Gees" wanneer hy profeteer nie...- meer presies, hy laat hom nie deur die Gees lei nie!

In die O.T. is somtyds die volgende woorde gebruik:  "Maar die Gees van die Here het oor hom vaardig geword..." (Rig. 14:6,19; 15:14; 1 Sam. 10:6; 16:13). Hierdie woorde was veral gebruik wanneer iemand die Gees ontvang of altans, deur die Gees krag ontvang om iets te doen (bv. profeteer)(vgl. met tema krag van Gees-Hand.1:8). In Rig. 14 en 15 het Simson baie sterk geword toe "die Gees van God oor hom vaardig word". Ons kan miskien sê dat Simson "IN DIE Gees" was... Ons sien dus dat die Gees van God die mens se innerlike verander om anders te begin dink ("bedink bv. geestelike dinge") en doen...-  werk bv. gawes en bedieninge deur die mens om Sy wil uit te voer.
Dit is dus duidelik dat om "in die Gees" te wees verwys na:
- ONDER BEHEER VD GEES; of
- GELEI DEUR DIE GEES (Luk. 4:1).
Bv., die wat hulle deur die Gees laat lei is nie onder die wet nie - m.a.w., hulle is dus nie gehoorsaam aan die wet (van Moses), of laat hulle lei deur die wet van Moses nie, maar is gehoorsaam aan die Gees van God (Gal. 5:18) - is dus "onder Sy beheer" en laat hulle deur Hom lei (http://warechristene.blogspot.co.nz/2017/05/wie-is-nie-onder-die-wet-nie.html) - op daardie manier stap hulle "IN DIE GEES" (nl. die Gees van God / die Heilige Gees).
------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Onder beheer van 'n gees:
Nie almal wat onder beheer is van 'n gees is noodwendig onder beheer vd Heilige Gees nie!

Daar is baie ander geeste bv. "onreine geeste" (ook genoem "duiwels"-Joh. 10:21)(kyk ook "bose" of "ander" geeste...), en die wat onder hulle beheer is laat hulle deur daardie geeste lei (en is m.a.w. onder die mag vd duiwel) (Hand. 10:38).

In 1 Sam. 18 het die bose gees wat oor Saul vaardig geword het hom beweeg om vir Dawid te probeer doodmaak. Dus sien ons dat daardie geeste ook 'n invloed het op die persone in wie hulle bly. Daar is heelwat voorbeelde in die Skrif van mense wat kranksinnig was a.g.v. onreine geeste;  en sommige was selfs siek gemaak deur hulle...;  daar is ook 'n geval van iemand wat baie sterk was a.g.v. die inwoning van bose geeste - dus sien ons die invloed van wanneer iemand "in 'n gees" is.  So iemand word gelei deur daardie gees en is onder beheer van daardie gees.

Die wat egter in Jesus Christus glo en wederbaar word, ontvang die Heilige Gees (die Gees van God) - wat terloops op beurt 'n bewys is dat hulle aan die Here behoort! Hulle is onder die Here se mag en wandel in die Gees van God en bedink geestelike dinge (Rom. 8)(is onder beheer vd Heilige Gees)...
------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Saterdag 05 Januarie 2019

Dooies/Begrafnis/Rou

IN HIERDIE POS WIL ONS KYK NA die onderwerp van DOOIES.

Die volgende onderwerpe word o.a gedek:  
-begrafnis, 
-wette rondom dooies, 
-onreinheid van doodsbene, 
-geeste van afgestorwenes, 
-rou en ween.
_________________________________________________________________________________
INLEIDING:
Ons ween nou wanneer 'n geliefde doodgaan, maar anders as die goddelose het gelowiges hoop om mekaar eendag weer te sien wanneer hulle opgewek word.  Op dieselfde wyse het die dissipels se droefheid  in blydskap verander met Jesus se opstanding uit die dode! (Joh. 16:20-22).  Maar wanneer iemand 'n goddelose of onbesnedene van hart aan die dood oorgee, dan is daar geen hoop om hom weer te sien nie... - so iemand is "VERGETE IN DIE GRAF",  wat verwys daarna dat sy naam tot niet sal gaan asof die Here nie meer aan hom dink nie - "afgesny van Sy hand" met geen hoop om weer te LEWE nie (http://warechristene.blogspot.co.nz/2016/02/die-skepping-7.html).  Uiteindelik sal die dood en die doderyk  (m.a.w., die wat nie deel het aan die eerste opstanding nie-Openb. 20:6,13-15voor die Wit troon van God verskyn en sal geoordeel word (m.a.w., ook hierdie dooies sal herlewe, ja, maar dit is nie dieselfde soort herlewing soos die wat opstaan met eerste opstanding nie...) - die wie se name nie in die boek van die lewe opgeskryf is nie, sal dan in die poel van vuur gegooi word - DIT  IS  DIE  TWEEDE  DOOD (Openb. 20:13,14)(http://warechristene.blogspot.co.nz/2014/07/die-oordeelewige-oordeel-2.html).    

Maar die wat aan die Here behoort - oor hulle het die dood geen mag nie  (m.a.w., die wat in Jesus Christus glo) - hulle het die belofte van opstanding uit die dood, opstanding tot LEWE, en aan hulle is die belofte gemaak dat hulle DIE AARDE sal BEëRWE...  Jesus Christus sal eendag Sy koninkryk opneem - Sy "party" sal aan bewind kom! en oor die hele aarde regeer. Christene is huidiglik soos politikuste of spreekbuise vir die Here se "party" (nl. "die koninkryk van God") - en hulle is soos mense wat uitgaan om mense te wen vir hierdie "party". Die koninrkyk van God is wel hemels van aard, maar sal ook eendag 'n fisiese koninkryk wees op aarde. Christene is wel nou die "verloorders" op aarde (bv., hulle behoort aan 'n hemelse "party" en is nie aan bewind nie) maar sal eendag die wenners wees wanneer Jesus Christus se "party" aan bewind kom en Hy Sy koninkryk oprig - en hulle sal saam met Hom regeer... (Openb. 20:6).  

Wanneer ons ons laaste asem uitblaas, sterf ons - vir hierdie doel kan ons dit seker noem 'n "eerste" dood, maar daar is hoop vir elkeen wat nog in die lewe is om seker te maak dat hulle nie die "tweede dood" sterf nie. Die wat glo in Jesus Christus en Hom dien se name sal nie vergeet word wanneer hulle in die graf kom nie, want wanneer Hy terugkom sal Hy hulle opwek uit die dood (1 Pet. 1:3). Omdat Jesus die dood oorwin het deur die opstanding uit die dode (opstanding tot ewige lewe) kan die dood nie oor Hom heers nie, en Hy het die dood oorwin! (Rom. 6:9).  Elkeen wat in Hom glo het die belofte dat hulle ook die dood sal oorwin omdat Hy hulle sal opwek wanneer Hy terugkom (Joh. 5:29; Dan. 12:2,3; Hand. 24:15). Die duiwel het die mag oor die dood gehad (Hebr. 2:14), maar Jesus Christus het nou die sleutels van die dood en vd doderyk (Openb. 1:18). Hy koop hulle los uit die doderyk.... Hierdie was 'n belofte van die Vader aan Sy kinders dat Hy die dood vir ewig sou vernietig... (Jes. 25:8), en dat Hy hulle uit die mag van die doderyk sou LOSKOOP (Hos. 13:14) - (2Ti 1:10)Jesus Christus heers oor die dode sowel as oor die lewende! (Rom. 14:9) en Hy sal die lewende en die dode oordeel by Sy verskyning en Sy koninkryk (2 Tim. 4:1; 1 Pet. 4:5; Hand. 10:42), en het die mag om te besluit wie opgewek word en wie nie, en wie opgewek word tot lewe, en wie tot veroordeling (Joh. 5:29). Hy sal die wat Hom volg en dien se liggame opwek uit die dode en hulle liggame verander tot verheerlikte liggame - ook genoem "die opstanding".(Joh 17:2 - "soos U Hom mag oor alle vlees gegee het, sodat Hy aan almal wat U Hom gegee het, die ewige lewe kan gee")(Kol 3:3). Almal wat "glo" sal opgewek word;  alhoewel nie almal wat opgewek word opgewek sal word tot lewe nie!, want alle gelowiges sal voor die regterstoel van Christus verskyn (Rom. 14:10; 2 Kor. 5:10) - en die onregverdiges, ongehoorsames, onbarmhartiges (die wat nie, of nie die nodige vrug dra nie) sal afgesny en uitgegooi word...  (Matt. 13:39,41,49; 22:12-14; Matt. 25 ; 3:10; 7:9; Joh. 15:6; Hebr. 6:7,8; 10:26,27; 2 Pet. 2:20 ens.). Hierdie is iets wat Jesus Christus self geleer het, bv. o.a. ook dat die wat nie in Hom bly nie, in die vuur gegooi sal word... (Joh. 15:6).
------------------------------------------------------------------------------------------------------------
OPSOMMING:

Oor die eeue het verskillende volke nog altyd verskillende maniere gebruik om hulle dooies te begrawe. Wat egter die vraag oor "verassing" aanbetref is daar geen spesifieke riglyne in die Skrif daaroor "as 'n manier om te begrawe" nie, en geleerdes verskil ook heelwat oor die tema van verassing.

Vir meeste mense (en hulle families) is dit belanrik "waar" hulle begrawe word, en miskien "saam met wie" (soos ook vir baie gelowiges oor die eeue - Gen. 47:30; 30:5; Rig. 8:32; 16:31; 1 Kon. 13:22,31; 2 Kon. 21:26). In so 'n mate was dit vir die O.T. gelowiges belangrik, dat weiering om op dieselfde plek as die familie begrawe te word, somtyds soos 'n straf vir 'n ongehoorsame gebruik is... (1 Kon. 13:22). O.a. was een vd konings bv. gewaarsku dat hy 'n "eselbegrafnis" sou kry, sou hy hom nie bekeer nie (Jer. 22:19).

Jesus het vir ons gewys dat daar 'n balans moet wees bv. dat "om die dooies te begrawe" nie so belangrik is soos wat dit is om die koninkryk van God te verkondig nie (Matt. 8:22; Luk. 9:60). Tog duidelik het Hy nie bedoel dat dit verkeerd is om iemand te begrawe, of nie nodig is nie, maar dit het hier gegaan oor prioriteite. Sommige mense is so opgeneem deur die rou dat dit vir hulle belangriker is om tyd by die graf te spandeer as om tyd vir die Here uit te koop. Waar "rou" iemand se gedagtes heeltemal oorneem of dit hom bv. stuit om vir die Here te werk soos die vb. in Matt. 8 en Luk. 9 is daardie persoon se balans verkeerd. Die dringendheid van om die evanglie te verkondig is baie belangriker as om tyd by die graf te spandeer. Sommige mense sal liewer by 'n graf gaan sit en hulle hart uitstort teenoor 'n afgestorwene as wat hulle met die Here sit en praat!? (asof afgestorwenes vir hulle kan laat beter voel of antwoorde gee?). Ons moet onderskei of dit "verlange" is wat iemand na 'n graf toe neem?, of is dit dat hy nie sonder daardie persoon kan lewe nie. Ons hoop moet in die Here wees, nie in mense nie, en duidelik nie in die afgestorwenes nie. Die rede waarom daar verbied word om "dooies te raadpleeg" gaan juis oor hierdie feit dat iemand sy hoop in 'n dooie plaas terwyl hy eintlik die Here moet raadpleeg.  Daarom word gelowiges ook verbied om rituele uit te voer ter wille van dooies, bv. om 'n tekening op die vel te maak ter wille van dooies, om hare te skeer ter wille van dooies, ens. Nie dat daar noodwendig iets verkeerd is met 'n tekening op die vel of om jou hare te skeer nie, maar dit gaan oor die konteks waarin dit hier geskied. In hierdie konteks gaan dit oor die feit dat dit gedoen word TER WILLE VAN 'n dooie (wat verkeerd is).

In hierdie pos behandel ons meer die LETTERLIKE sy van "doodgaan" (bv., kyk bv. na woorde soos "begrawe" (Gen. 15:15 ens.) "sterf / sterwe" (Gen. 2:17; 19:19...),"doodgaan" (Eks. 7:18), "dooie liggaam" (Matt. 24:28), "gebeente" (Gen. 50:25; Eks. 13:19; Jos. 24:32; Hebr. 11:22) ens.); MAAR siende die mens TWEELEDIG VAN AARD is, moet ons verstaan dat "dood" nie net 'n letterlike verwysing het nie.  Die innerlike mens sterwe bv. nie onmiddellik wanneer die uiterlike sterwe nie, maar sal ook uiteindelik "doodgaan" ("figuurlike" verwysing)(verwysing na "tweede dood" / oordeel vd hel) as hy nie vernuwe word nie. 
Vir die innerlike mens om aan die lewe te bly het hy die ASEM vd Heilige Gees nodig, en hy moet die regte geestelike KOS EN WATER kry...(http://warechristenedagstukkies.blogspot.com/2018/10/die-innerlike-mens.html). 
------------------------------------------------------------------------------------------------------------
BEGRAWE / BEGRAFNIS:
Ons begrawe ons dooies in grafte (Gen. 23:4,6,9; Mark. 6:29), en plaas gedenkstene daarop sodat ons kan sien waar iemand begrawe is (Gen. 35:20). Of grafte net wit geverf word om fraai te lyk (Matt. 23:27) is miskien nie al rede nie, want grafte moes ook goed sigbaar wees (Luk. 11:44) siende enige iemand wat daaraan raak vir 7 dae sou onrein wees... (Num. 19:11,16).

Vir baie van ons is dit belangrik "waar" ons begrawe word, net soos dit vir Jakob belangrik was (Gen. 47:30; 30:5; Rig. 8:32; 16:31; 1 Kon. 13:22,31 ens.), en sal miskien graag in 'n tuin begrawe wil word "waar ons geliefdes ook begrawe is" - 2 Kon. 21:26; of  miskien op 'n spesifieke stuk grond wat persoonlike waarde dra of omdat ons graag net langs ons geliefdes wil wees met die tyd van "die opstanding" (http://eindtydonderwerpe.blogspot.co.nz/2017/05/die-opstanding-dooies-sal-herlewe.html). Die profeet in 1 Kon. 13 (vir wie dit lyk of hierdie ook belangrik was) was hierdie voorreg geweier omdat hy aan die Here ongehoorsaam was... (1Kon. 13:22).  In Jer. 22:19 was die koning van Juda gewaarsku dat hy 'n "eselsbegrafnis" sal kry as hy hom nie bekeer nie (Jer 22:19) - dit wil voorkom of eselsbagrafnis hier beteken het dat hy nie in Jerusalem begrawe sou word nie maar weggesleep en ver vd poorte van Jerusalem af neergegooi sou word, en kan miskien vgl. word met soos wanneer iemand se lyk weggegooi word (Jer. 36:30).

Nog 'n manier waarop dooies begrawe is in Bybelse tye was om die dooie in 'n gat soos 'n kuil te gooi en klippe op te stapel (2Sa 18:17) - hierdie was ook moontlik meer die manier waarop armes begrawe is (Jos. 7:26; 8:29).

Vandag is daar ook nog die opsie van "verassing", maar is 'n tema wat al heelwat redenasie uitgelok het siende daar geen spesifieke riglyne t.o.daarvan in die Bybel bestaan nie (rol af vir meer oor hierdie onderwerp).

Kiste:
Daar is slegs een vb. wat in die Skrif genoem word van 'n kind van God "wat in 'n kis begrawe is", en dit was Josef.  Kiste was nie 'n Joodse gebruik nie, maar gebruik in Egipte (en met Josef se geskiedenis is dit logies dat hy soos die Egiptenaars in 'n kis begrawe is)(Gen. 50:3,26). Eerder as afsonderlike grafte lees ons in N.T. tye dat hulle groot kamers in die rotse gemaak het waarin 'n paar mense begrawe kon word (Jes. 22:16; Joh. 19:41,42). In die O.T. is daar ook verwysings na soortgelyke gebruike, bv. Jakob wou in 'n "spelonk" (grot) begrawe word (saam met familie) op 'n spesifieke stuk grond in die land Kanaän (Gen. 49:29).

Die lyk was gesalf en in doeke toegedraai (Luk. 23:53,56; 24:1 ens.). Die graf het gewoonlik 'n lae deuropening gehad, maar was ruim binnekant, en 'n ronde klip of plat steen was dan voor die deuropening gerol (Luk. 24:2).  Alhoewel, wanneer die vlees ontbind het, is die beendere wel somtyds in houtkiste of klipkiste geplaas, terug in die graf (die name van die dooies was blykbaar ook dikwels op die kiste uitgekrap).
------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Salf en balsem / In doeke toedraai:
Ons sien dat volke op verskeie maniere hulle dooies gesalf het met speserye wanneer hulle hul begrawe. Dit was somtyds 'n lang proses, soos bv. in die geval met die Egiptenare.
Dit was ook die gewoonte vd Jode om hulle dooies te SALF wanneer hulle hul begrawe.
-  (Joh 19:39)  En Nikodémus, wat die eerste maal in die nag na Jesus gegaan het, het ook gekom met ‘n mengsel van mirre en alewee van omtrent honderd pond gewig.(Joh 19:40)  En hulle het die liggaam van Jesus geneem en dit in doeke toegedraai saam met die speserye, soos die gewoonte van die Jode is om te begrawe. 
-  (Mat 26:12)  Want toe sy hierdie salf op my liggaam uitgegooi het, het sy dit gedoen met die oog op my begrafnis.
-  (Mar 14:8)  Wat sy kon, het sy gedoen. Sy het vooruit al my liggaam vir die begrafnis gesalf.
-  (Joh 12:7)  Toe sê Jesus: Laat haar staan; sy het dit bewaar vir die dag van my begrafnis.
-  (2Ch 16:14)  En hulle het hom begrawe in sy graf wat hy vir hom in die stad van Dawid gegrawe het, en hom op die bed neergelê wat vol speserye was, en dit van allerhande soorte, volgens die kuns van ‘n salfmenger klaargemaak; en hulle het vir hom ‘n buitengewoon groot wierookbrand aangesteek.
-  (Joh 19:39,40)  En Nikodémus, wat die eerste maal in die nag na Jesus gegaan het, het ook gekom met ‘n mengsel van mirre en alewee van omtrent honderd pond gewig. (Joh 19:40)  En hulle het die liggaam van Jesus geneem en dit in doeke toegedraai saam met die speserye, soos die gewoonte van die Jode is om te begrawe. En hulle het die liggaam van Jesus geneem en dit in doeke toegedraai saam met die speserye, soos die gewoonte van die Jode is om te begrawe.
- (Mat 26:12)  Want toe sy hierdie salf op my liggaam uitgegooi het, het sy dit gedoen met die oog op my begrafnis.

Dit wil voorkom of Israel (Jakob) gebalsem was (soos die manier wat die Egiptenare dit gedoen het):
-  (Gen 50:2)  En Josef het aan sy dienaars, die geneeshere, bevel gegee om sy vader te balsem. En die geneeshere het Israel gebalsem.(Gen 50:3)  En veertig dae het daarvoor verbygegaan; want so lank duur die dae van balseming. En die Egiptenaars het hom sewentig dae lank beween. 

Behalwe dat die dooie liggaam met salf behandel is, was dit ook die gewoonte om dit in doeke toe te draai:
-  (Joh 11:44)  En die oorledene het uitgekom, aan hande en voete met grafdoeke gebind, en sy gesig was toegedraai met ‘n doek. Jesus sê vir hulle: Maak hom los en laat hom gaan.
-  (Joh 20:6)  Toe kom Simon Petrus agter hom aan en gaan in die graf en sien die doeke lê; (Joh 20:7)  en die doek wat op sy hoof was, sien hy nie by die doeke lê nie, maar opgerol op een plek afsonderlik.
-  (Act 5:6)  Daarna het die jongmanne opgestaan en hom toegedraai en uitgedra en begrawe.
-  (Joh 19:40)  En hulle het die liggaam van Jesus geneem en dit in doeke toegedraai saam met die speserye, soos die gewoonte van die Jode is om te begrawe.

------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Gelowiges word beveel om weg te bly van praktyke soos die volgende:
waarin dooes geraadpleeg word (Deut. 18:11). 
- Dit is ook nie geoorloof om offerandes gemaak aan dooies, te eet nie (Psa 106:28,29).
-  Nog dinge wat verbied word is waar mense ingeprikte tekeninge maak of snye in hulle vlees (Lev 19:28) TER WILLE VAN DOOIES
-  of ter wille van 'n dooie hulleself stukkend kerwe of 'n kaalte maak tussen die oë (Deu 14:1).
Hierdie het alles te doen gehad met "ander geloofspraktyke".
------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Die onreinheid van DOODSBENE:
Onder die wet van Moses was daar, wat die dooies aanbetref, ook 'n paar reëls wat nagekom moes word en het te doen gehad met die tema van "onreinheid".  Bv., enigeen wat 'n lyk van 'n mens aanraak was vir 7 dae onrein (m.a.w. "nie skoon nie" - besoedel)(Num 19:11-18). Om weer rein te word moes 'n prosedure gevolg word asook moes die 7 dae uitgewag word (Num. 19:12,13) - op die 3de en 7dag moes so iemand "ontsondig" word, wat beteken het dat die persoon besprinkel word met 'n mengsel van die sondoffer se as en vars water (Num. 19:9,18) - dit moes dan deur iemand wat rein is met behulp van hisop (wat in hierdie water ingesteek is) op die onrein persoon (of artikels) besprinkel word.  As hulle nie hierdie prosedures gevolg het nie, dan sou dit verdere gevolge hê (Num. 19:13). Dawid maak ook melding van hierdie reinigingsproses in een van sy psalms: -(Psa 51:7)  (51:9). Vgl. dit gerus met die vb.e in 1 Kon. 13:2 en 2 Kon. 23:16 waarin duidelik te sien is dat Josía dit ook so verstaan het dat doodsbene iets ontreinig (bv. dit kan 'n altaar verontreinig"). Niemand kon bv. in die tabernakel DIEN as hulle onrein is nie, en die gevolg van onreinheid was ook dat dit ander dinge kon onrein maak, bv. die tabelnakel of kamp ens. Die tema van "rein en onrein", bv. t.o.v. hierdie dinge,  is egter meer figuurlik van aard in die N.T. (https://warechristene.blogspot.com/2016/10/rein-onrein-verontreinigingreinig.html) en ons is nie meer onder die wet van Moses nie. Ons moet ook die Skrif in geheel sien en verstaan dat die Here iets onrein kan verklaar in een "bedeling" maar rein in 'n ander (natuurlik NIE hier verwysend na sondes nie!). Christus het baie siekes gesond gemaak en selfs dooies opgewek uit die dood - en hulle selfs aangeraak (bv. Luk. 7:12-14), en was terloops nie hierdeur gestuit om te BEDIEN (asof Hy nou onrein is) nie. Nietemin in watter "bedeling" ons onsself bevind ons moet altyd onderskei tussen wat is rein, en wat is onrein.  Bv., wat is dit wat Jesus Christus as rein verklaar?, of as onrein verklaar?  .Die tema van rein en onrein diere en Hand. 10:9-17 is 'n goeie vb. hiervan... (http://warechristenedagstukkies.blogspot.com/2016/11/die-eet-van-rein-en-onrein-diere.html). Maar dit beteken natuurlik nou nie dat doodsbene in die N.T. geensins iemand kan onrein maak nie, want dit gaan beslis oor die konteks.  Siektes kan bv. wel op hierdie manier oorgedra word maar dit is nie geheel die konteks hier bedoel nie. 'n Christen gaan bv. nie gestuit word om te bedien bloot omdat hy aan 'n dooie geraak het nie, en het dus in so 'n geval nie seremoniële reiniging nodig nie.

VERASSING:
Party mense mag miskien 2 Kon. 23:16 as 'n vb. noem van waarskuwing teen VERASSING, maar in konteks het dit eintlik verwys na "die onreinheid van doodsbene".  Die kwessie van verassing is natuurlik 'n punt van redenasie en daar is verskeie geloofsgroepe wat 'n probleem het met verassing.  Daar is geen Skrif wat gelowiges waarsku teen verassing nie, maar daar is ook geen skrif wat vir ons leer dat verassing 'n metode was gebruik deur gelowiges in Bybelse tye nie.  "Verbranding" is natuurlik die onderwerp waarop miskien ingekyk moet word - ons sien bv. dat afgode verbrand moes word (Deut. 7:25); Moses het die goue kalf verbrand (Eks. 32:20); twee priesters is verbrand omdat hulle die Here kwaad gemaak het (Lev. 10:1,2); 250 Israeliete wat teen Moses en Aaron rebelleer het is deur vuur verbrand (Num. 16:35); met die wit troon oordeel sal die ongeregtiges in die helse vuur gegooi word en vir ewig brand... ens. Ons sien dus dat "verbranding" ook 'n teken was/is van vernietiging, oordeel, wraak ens., maar dit gaan beslis ook oor die bedoeling.  In Jos. 7:25,26 is ook 'n vb. van ongehoorsames wat met vuur verbrand is voor hulle met klippe toegegooi is. In hierdie konteks was dit beslis 'n vorm van oordeel, maar dit beteken nie dat enige dooie wie se liggaam verbrand word vervloek word nie.

Dit is met hierde in gedagte waarom sommige 'n probleem het met verassing, en sommige is bang dat verassing kan veroorsaak dat hulle nie opgewek word wanneer Jesus Christus terugkom nie. Daar is egter geen skrif wat vir ons leer dat die liggaam wat verbrand is nie opgewek kan word nie;  inteendeel, wat sal gebeur met gelowiges wat verbrand is tydens verdrukking? Die voorwaarde om eendag opgewek te word is geloof in Chrisuts Jesus, nie die voorwaarde dat iemand se liggaam nie verbrand word nie. En l.w. dat die liggaam in die graf in elk geval tot niet gaan - "soos ‘n ding wat lê en vergaan" (Psa 31:12) (31:13);  TOG moet ons nie dink dat 'n dooie liggaam altyd sonder krag is nie! - kyk wat het gebeur toe 'n dooie man in die graf van Elisa (die profeet) gegooi word (2Kon. 13:21). Meeste gelowiges is egter van mening dat wanneer dit by begrafnis kom,  hulle liewer die vb. navolg van die eerste Christene wat almal hulle dooies begrawe het, NIE veras het nie (Joh. 19:40 ens.). Siende daar geen riglyne in die Bybel is rondom die onderwerp van verassing nie is baie van mening dat dit seker beter is om te bly by die ou metodes... 

Alhoewel die dooies nie self kan herlewe of opstaan nie (Jes. 26:14), sal alle dooies weer herlewe, maar dit sal gebeur wanneer die Here hulle laat opstaan om geoordeel te word (en verskillende groepe op verskillende tye) - en almal sal nie op dieselfde manier herlewe nie bv., nie almal sal "opstaan tot lewe" (genoem "die opstanding") nie; bv.,  sommige sal opstaan tot veroordeling;  en die "herlewing" aan die einde vd volgende eeu lyk ook anders as die "opstanding" wat sal plaasvind wanneer Jesus terugkom (terloops is alle liggame nie dieselfde nie, maar daar is verskillende soort liggame... -1 Kor. 15:39-41). Elke opstanding of 'n geval waar dooies herlewe, gaan gepaard met oordeel. Sommige glo dat hulle hierdie oordeel kan vryspring wanneer hulle die liggaam veras, maar natuurlik is daar geen Skrif wat dit leer nie en al vergaan hierdie huidige liggaam (van "vlees en bloed"), vergaan die innerlike mens nie wanneer die liggaam in die graf is nie! (maar wag dan op die OORDEEL vd tweede dood, tensy iemand wedergebore...)(Luk. 16:19-31; Matt. 10:28)(Mat 10:28 - "En moenie vrees vir die wat die liggaam doodmaak, maar die siel nie kan doodmaak nie; maar vrees Hom liewer wat die siel sowel as die liggaam kan verderwe in die hel"). Die mens is tweeledig van aard, nl. letterlik (uiterlike mens) en figuurlik (innerlike mens). Wanneer die mens doodgaan (laaste asem uitblaas) sterf die uiterlike mens ("eerste" dood), maar wat word vd die gees wat in die mens se binneste geformeer word? Die innerlike mens (siel/gees)(word ook na verwys as "siel") kan dan gesien word soos 'n gees sonder vlees en bene (Luk. 16:19-31; Matt. 10:28). Die "natuurlike mens" wag dan op die oordeel (vd hel)(ook genoem, "tweede dood"); terwyl die "geestelike mens" wag op die opstanding tot LEWE (oor hulle het die tweede dood geen mag nie).
------------------------------------------------------------------------------------------------------------ 
Ons word verbied om dooies te raadpleeg:
Die wat dooies raadpleeg is nie opreg met die Here God nie (Deut. 18:13). 
Hier gaan dit beslis oor "wie dit is vir wie ons RAADPLEEG".  

Die wat hulle begewe tot die dode is nie besig om die Here te raadpleeg nie - daarom sien ons die belangrikheid vd profeet (asook die Urim en drome - 1 Sam. 28:6) in die O.T. (Deut. 18:18) want dit was 'n wyse waarop die Here geraadpleeg word. Jesus Christus het baie klem gelê op die belangrikheid van om IN HOM te BLY en hoe ons niks sonder Hom kan doen nie...  Die wat nalaat om Hom te raadpleeg gaan soek antwoorde op verkeerde plekke (Sef. 1:6). (Jes. 8:19 - "En as hulle vir julle sê: Raadpleeg die geeste van afgestorwenes en die geeste wat waarsê, wat piep en mompel—moet ‘n volk nie sy God raadpleeg nie; moet vir die lewendes die dooies gevra word?"). Gelowiges moet nie ongeduldig raak wanneer die Here hulle nie onmiddellik antwoord nie. Koning Saul het hierdie fout gemaak, en toe hy nie 'n antwoord kry nie gaan soek hy 'n vrou op wat 'n dodebesweerster is (1 Sam. 28:6,7) en vra haar om die profeet Samuel (wat toe al dood was - v.3) te laat opkom (1 Sam. 28:8-19). Op hierdie manier het hy ontrou teenoor die Here begaan, en behalwe sy wederstrewigheid, nog hierdie sonde ook gepleeg (deur die gees van 'n afgestorwene om inligting te vra)(1 Kron. 10:13,14) - a.g.v. sy ongehoorsaamheid het die Here hom omgebring en die koningskap laat oorgaan op Dawid.  Op geen stadium is dit vir 'n gelowige geoorloof om afgestorwenes om inligting te vra nie - ons mag nie met hierdie "siele" kontak maak nie. Hierdie is 'n ernstige saak vir die Here - in so 'n mate dat Hy verklaar het dat sou ‘n persoon hom begewe tot die geeste van afgestorwenes en die geeste wat waarsê om agter hulle aan te hoereer, Hy Sy aangesig teen dié persoon sal rig en hom uitroei onder sy volk uit (Lev. 20:6). Waarna die woorde "om agter hulle aan te hoereer" veral verwys is die probleem dat hulle hul hoop eerder plaas in afgestorwenes (raadpleeg dooies) as wat hulle die Here raadpleeg (net soos wat mense doen wanneer hulle agter afgode aan hoereer).  Dit is dus nie onmoontlik dat 'n dooie se siel na iemand gestuur kan word nie:
- (soos ons sien die moontlikheid bestaan in Luk. 16)
- (en soos gebeur het toe die profeet Samuel opkom in 1 Sam. 28)
- (en kyk bv. waar Moses aan Jesus verskyn het en met Hom in gesprek was in Mark. 9),
MAAR die rede waarom die oproep van dooies verbied word het te doen met "wie dit is vir wie jy raadplaag".

Geeste van afgestorwenes en die geeste wat waarsê:
In 'n paar skrifte word die woorde "geeste van afgestorwenes" en "geeste wat waarsê" in een sin gebruik - ook die woorde, "wat piep en/of mompel" (Jes. 8:19; 29:4). Sommige geleerdes meen dat "geeste van afgestorwenes" dieselfde hier bedoel, of in konteks gebruik word as met "geeste wat waarsê", alhoewel die term "geeste van afgestorwenes" natuurlik ook bloot net kan verwys na die "innerlike mens" (want wanneer die mens doodgaan is hy soos 'n "gees sonder vlees en bene").  Iets wat die Skrif vir ons leer oor dooies (of sekere dooies?), is dat hulle "glad niks weet nie", en geen deel meer het van wat onder die son gebeur nie (Pred. 9:5,6). Vgl. dit gerus ook met Jes. 29:4 -("Dan sal jy diep uit die grond spreek, en op dowwe toon sal jou woord uit die stof voortkom; en jou stem sal uit die grond opkom soos dié van die gees van ‘n afgestorwene, en uit die stof sal jou woord piep").  Wat interessant is van 1 Sam. 28 is dat dit wil voorkom of dit inderdaad die profeet Samuel was wat gepraat het, of was dit 'n gees wat waarsê? Hierdie is natuurlik dinge waaroor daar gedebateer word. Nietemin wat die werklike geval hier, ons mag nie die geeste van afgestorwenes (en/of geeste wat waarsê) raadpleeg nie.

'n Ander interessante punt van bespreking is die in Mark. 9, toe Jesus voor Petrus, Jakobus en Johannes van gedaante verander en in gesprek was met (Elía en) Moses (v.4). Nou ons weet dat Moses op hierdie stadium lank reeds in die graf was (Deut. 34:5,6) - hoe is dit dan moontlik dat Jesus hier kommunikeer met 'n afgestorwene?  Ten eerste sien ons in Luk. 9:29 dat hy in gebed was (tot die Vader) toe dit gebeur - Hy was m.a.w. nie besig om die dode te raadpleeg nie!, maar besig om die Vader te raadpleeg (en Moses en Elia is aan Hom gestuur).  Op dieselfde wyse stuur die Here Sy engele uit soos boodskappers, maar dit beteken nie dat ons die engele moet raadpleeg nie...

Sommige gelowiges glo dat gelowiges wat afgesterwe het se geeste vry is om te kom en gaan, en sommige glo dat ons afgestorwe broers en susters rondom ons is. So 'n persepsie kan moontlik gevorm word van die gelykenis in Luk. 16 waar dit wil voorkom of die ryk man wat hom in die doderyk bevind nie kan oorgaan oor die kloof nie en ook nie kon teruggaan (na die aarde) om sy broers te waarsku nie, maar dan vra hy vir Abraham om vir Lasarus terug te stuur - so asof dit moontlik is vir die aan die ander kant vd kloof om terug te gaan?  Let wel die ryk man se woorde in Luk. 16:30 - ("Maar hy antwoord: Nee, vader Abraham, maar as iemand uit die dode na hulle gaan, sal hulle hul bekeer"). Maar natuurlik, al sou ons ook veronderstel dat dit moontlik is vir ons afgestorwe broers en susters om te kom en gaan, beteken dit nie dat ons in kommunikasie met hulle verkeer, altans, hulle "raadpleeg" nie - EN WORD IMMERS VERBIED OM DIT TE DOEN.  Die Here praat op baie maniere met ons, bv. deur profete of drome en visioene, of deur Sy Gees.  En kyk maar hoe Hy Sy engele gebruik en o.a. uitstuur om boodskappe te bring.  En as Hy wil, kan Hy 'n dooie ook stuur!, maar wat belangrik is hier is dat dit nie ons is wat besluit hoe Hy met ons praat nie, maar dat Hy self daaroor besluit. Daarom raadpleeg ons nie engele of dooies nie, maar raadpleeg die Here en Hy besluit op watter manier Hy ons antwoord. 
_________________________________________________________________________________
Ons mag ons TER WILLE VAN 'N DOOIE nie stukkend kerwe of 'n kaalte maak..., en geen snye en ingeprikte tekening in die vlees maak nie;  - en mag ook nie (kos)offerandes aan dooies maak nie:

(Deu 14:1)  Julle is kinders van die HERE julle God; julle mag julle ter wille van ‘n dooie nie stukkend kerwe of ‘n kaalte tussen julle oë maak nie.  - DIE FEIT DAT DIE VOLK VAN GOD VERBIED WAS OM HULLESELF STUKKEND TE KERWE OF 'N KAALTE TUSSEN DIE Oë TE MAAK, WAS BEDOEL IN KONTEKS MET WAAR DIT GEDOEN IS "ter wille van dooies".  Hierdie gebruike was toegepas deur die heiden nasies wat hulle besig gehou het met afgodsaanbidding, oproep van dooies en allerhande ander verbode (heidense) praktyke.   
Vgl. hierdie ook met Lev. 19:28:
(Lev 19:28)  Julle mag ook ter wille van ‘n dooie geen snye in julle vlees maak nie en geen ingeprikte tekening ("tattoo") in julle vel maak nie. Ek is die HERE.

Vgl. dit ook met Lev. 21:5 waar nog dinge genoem word wat deur die heidene gedoen is in AFGODSAANBIDDING (en ter wille van dooies): (Lev 21:5)  Hulle mag op hul hoof geen kaalte maak en die rand van hulle baard nie wegskeer en in hulle vlees geen insnyding maak nie. (Kyk ook Lev. 19:28, maar ook v. 27).  Kyk ook: (Jes. 15:2 - "Hulle gaan op na die tempel, en Dibon na die hoogtes om te ween; Moab huil op Nebo en in Medéba; op al hulle hoofde is ‘n kaalte, elke baard is afgeskeer")(Jer. 16:6; 48:37...).

Nog 'n heidense praktiek wat verbode is vir kinders vd Here, is waar daar (kos)offerandes gemaak word aan dooies:
-(Deu 26:14)  Ek het daarvan in my rou nie geëet en daarvan as ‘n onreine niks weggebring en daarvan aan ‘n dooie niks gegee nie; ek het na die stem van die HERE my God geluister; ek het gedoen net soos U my beveel het.
-(Psa 106:28)  Ook het hulle hul aan Baäl-Peor gekoppel en die offerandes aan die dooies geëet; (Psa 106:29)  en hulle het die HERE geterg deur hul dade, sodat ‘n plaag onder hulle uitgebreek het.
Vgl. hierdie met die tema van "die eet van afgodsoffers", want die gode vd heidene was baiemaal (van) hulle dooies soos bv. 'n koning wat gesterf het ens. (L.w. dat wanneer daar aan afgode geoffer word, word daar eintlik aan duiwels geoffer... ( 1 Kor. 10:20)).
------------------------------------------------------------------------------------------------------------
ROU EN WEEN:

Mag ons rou bedryf oor dooies? Natuurlik mag en is daar op verskeie maniere rou bedryf oor dooies oor die eeue, maar ons moet versigtig wees waar gebare uitgevoer word TER WILLE VAN dooies.  Meeste mense "sug in stilte" wanneer hulle rou, terwyl ander weer 'n vreeslike ophef maak. Esegiël was op 'n stadium belet om rou te bedryf (en liewer te sug in stilte), maar die rede hiervoor was spesifiek om as teken van iets anders te dien (Eseg. 24:17-27) - die bedoeling was nie dat dit verkeerd was om op dramatiese manier te huil en ween nie...  

Die manier hoe rou veral beskryf word in die Skrif is deur te "huil en te ween" - gewoonlik was daar 'n rou-tydperk (bv. 7 dae of so iets), en in sommige skrifte word melding gemaak van rouklere wat aangetrek was vir 'n tydperk:
-  (Mar 5:38)  En Hy kom in die huis van die owerste van die sinagoge en sien ‘n rumoer: mense wat baie ween en huil.  
-  (Luk 8:52)  En almal het gehuil en oor haar rou bedryf. Maar Hy sê: Moenie huil nie; sy is nie dood nie, maar slaap.
-  (2Sa 14:2)  het Joab na Tekóa gestuur en daarvandaan ‘n skrander vrou laat haal en aan haar gesê: Stel jou tog aan soos een wat treur, en trek rouklere aan; en salf jou nie met olie nie, maar hou jou soos ‘n vrou wat al baie dae rou oor ‘n dode.
-  (Gen 50:10)  En toe hulle by die Steekdoring-dorsvloer kom, wat oos van die Jordaan lê, het hulle daar ‘n groot en baie swaar rouklag gehou. En hy het oor sy vader rou laat bedrywe sewe dae lank.

Ander maniere van rou en weeklaag was wel o.a. geskeerde baarde, maar (weer-eens) mag NIE ter wille van dooies gedoen geword het nie (Jes. 15:2). Ook die skeur van klere en om grond op die hoof te gooi was 'n uitroep van rou, maar NIE gedoen ter wille van dooies nie.
--------------------------------------------------------------------------------------------